Neuspeli pokušaj hapšenja bivšeg jugoslovenskog predsednika Slobodana Miloševića u noći između 30. i 31. marta 2001. godine na beogradskom Dedinju izveli su pripadnici Ronilačkog tima Jedinice za specijalne operacije MUP-a Srbije, saznaje „Politika” iz srpskih bezbednosnih izvora. Prema ovim informacijama, dakle, u dvorište vile „Mir” te noći nisu upali gangsteri takozvanog zemunskog klana, već u civilna odela obučeni komandosi, kako se tada smatralo, elitne, a kasnije ozloglašene formacije srpske tajne policije.

Inače, pomenuta policijska akcija izazvala je veliko uzbuđenje javnosti. Na iznenađenje okupljenih ljudi i brojnih novinara i snimatelja, planeri ove operacije uputili su ispred kapije rezidencije ratnike u civilnim odelima, farmerkama, patikama i sa crnim pletenim kapama preko glava. Malo ko je tada znao da je reč o specijalcima pod neformalnim nadimkom „foke”, nazvanim tako po uzoru na američke mornaričke komandose.

Specijalci su u prvi mah pokušali da u dvorište vile uđu kroz portirnicu, a kada im to nije uspelo napredovanje su nastavili preskakanjem glavne kapije, uz upotrebu takozvanih fleš-granata. Međutim, pošto su naišli na „vatreni” otpor Miloševićevih „čuvara” (u toku im je suđenje u Drugom opštinskom sudu u Beogradu) morali su da se povuku, sa nekoliko ranjenih, odnosno povređenih pripadnika.

Prema nezvaničnim informacijama lakše su ranjeni L. Bačić, M. Matijević i I. Simonović, a teže vodnik S. Stošić, koji je Ronilačkom timu „pridodat” iz 63. padobranske brigade tadašnje Vojske Jugoslavije.

Tako je okončana možda najkontroverznija akcija „crvenih beretki” od formiranja ove jedinice. Preovladalo je mišljenje da je reč o amaterski isplaniranoj i brzopletoj operaciji. Takođe, ostalo je nejasno kako je izbor pao baš na Ronilački tim Jedinice za specijalne operacije kada se ima u vidu da su njihove aktivnosti ipak vezane za vodu.

Prema nezvaničnim saznanjima, pripadnici Ronilačkog tima JSO su kritične večeri na zadatak krenuli iz svoje baze koja se nalazi u Zimovniku na Savi, u Novom Beogradu. Inače, na ovoj lokaciji i danas su smešteni policijski specijalci, ali u okviru Žandarmerije koja je posle rasformiranja Jedinice za specijalne operacije preuzela većinu tajnih baza „crvenih beretki”.

Milorad Ulemek Legija je, kažu upućeni, najviše poverenja imao upravo u Ronilački tim JSO. Ostaće zabeleženo da je u svojoj odbrani na suđenju za ubistvo premijera Đinđića, u junu 2004. godine, Legija rekao da su ga ljudi iz tadašnjeg državnog vrha na jednoj večeri u Surčinu, u čast uspešne akcije hapšenja Miloševića, zamolili za „uslugu” – da iznese veliku količinu „državne” droge iz Srbije.

– Treći put, drogu smo prebacili u Rumuniju. Tamo je bila Dušanova veza, neki Rusi, ja sam rekao da nas on ili Čume čekaju. Preplivavali smo reku pod punom borbenom i ronilačkom opremom, noseći pakete heroina. Čini mi se da je bilo prebačeno između 600 i 800 kilograma droge – ispričao je tada Legija.

Međutim, istinitost ovog dela Legijine odbrane nikada nije potvrđena, naprotiv, mnogi su detalje oko navodnog iznošenja narkotika iz Srbije demantovali.

-----------------------------------------------------------

Specijalni timovi

Široj javnosti praktično nikada nije bio poznat brojni sastav Jedinice za specijalne operacije. Svojevremeno je procurelo da su „crvene beretke” bile ustrojene od nekoliko specijalizovanih timova. Pored ronilaca, tu su bili i izviđači, padobranci, antiteroristička grupa, alpinisti, snajperisti, artiljerija, veza, prateći vod, sanitet i tehnička služba. U sastavu formacije bila je eskadrila borbenih aviona i helikoptera, a poznato je da su bili opremljeni najsavremenijim pešadijskim naoružanjem koje je poznavala svetska vojna industrija.

Ostale vestiArhiva