Valjevo – Koliko-toliko Valjevci su se razljutili. Na njihova brojna insistiranja i zahteve Vlada Srbije uvrstila je i Valjevo u grupu opština koje će odmah po usvajanju novog zakona o teritorijalnoj organizaciji dobiti status grada. Zapravo, biće ponovo ozvaničeno nešto što je ovaj grad stekao još pre sto godina.

U međuvremenu, dok nisu stigle dobre vesti, Valjevci su burno reagovali ne shvatajući ko želi da ostane u palanačkim okvirima, iako se na svega tridesetak kilometara udaljenosti graniče s beogradskim opštinama Lazarevcem i Obrenovcem. Kao argumente da nisu varoš, a još manje, „ušoreno” selo navodili su i podatak da opština ima oko 100.000 stanovnika, a sam grad blizu 70.000. Međutim, pre demografskih „aduta” mogli su se čuti i brojni drugi koji su opravdavali zahteve za dobijanje statusa grada: od onih da na njegovom prostoru funkcioniše čak 12 radio-stanica i pet televizijskih kuća do onih da Valjevo ima desetak srednjih i jednu višu školu, kao i četiri fakulteta beogradskog i novosadskog univerziteta...

Prvo od preko hiljadu otvorenih pisama iz Narodnog muzeja u Valjevu, koje je sročio njegov direktor Vladimir Krivošejev, upućeno je na adrese svih ministara u Vladi Srbije. U njemu je navedeno 20 od ukupno 20.000 razloga zbog kojih Valjevo, kao urbano naselje koje kontinuirano postoji više od šest vekova, treba da bude grad.

Kao jedan od ključnih razloga istaknut je i onaj da se u valjevskoj nahiji 1803. začela ideja koja je 1804. rezultirala početkom srpske revolucije kroz koju je rođena moderna srpska država. U pismu se dalje navodi da je u ovoj varoši skoro pre 160 godina postojao hotel, pre 150 moderni ortogonalni urbanistički plan, da je Valjevo pre 130 godina imalo Gimnaziju, apoteku, banku i prvu sportsku družinu, odnosno da je pre više od sto godina bio prvi grad u Srbiji, posle Beograda, koji je dobio električno ulično osvetljenje.

Među 20 razloga iz Narodnog muzeja navedena su i imena slavnih Valjevaca od Nenadovića, Milovana Glišića, Desanke Maksimović, Vladike Nikolaja do Ljube Popovića, Matije Bećkovića, Voje Brajovića, Radovana Belog Markovića i drugih, koji su zaorali dubok trag u srpskoj kulturi, politici i javnom životu...

Bez statusa grada, moglo se čuti minulih dana, Valjevu i njegovim građanima bilo bi uskraćeno planiranje strateških ciljeva o budućem razvoju – pre svega ekonomskom i privrednom. A to bi bitno moglo da utiče na raspoloženje inostranih investitora koji u poslednjih nekoliko godina iskazuju sve veći interes za ulaganja u ovaj kraj. Naprosto, da bi Valjevo ostalo na „slepom” koloseku, iako kroz njega prolazi barska pruga, a istovremeno se najavljuje povezivanje preko Loznice, Zvornika i Tuzle sa takozvanom južnom transverzalom bivših jugoslovenskih železnica...

Brojnim reagovanjima institucija, građana i medija pridružilo se i Opštinsko privremeno veće, kao i predsednik opštine dr Jovan Tomić, koji zahteva od Vlade Srbije da ne izostavlja Valjevo iz grupe srpskih gradova, jer će time počiniti veliku i neoprostivu grešku. Na kraju, argumenti su nadjačali „pritiske” i Valjevo se našlo tamo gde mu je i mesto. U koloni gradova koji će činiti svekoliku armaturu srpske države i njenog prostora.

Ostale vestiArhiva