Nekadašnji načelnik je, međutim, na saslušanju u pretkrivičnom postupku prećutao je da je naređenja izdavao iz stranke Mire Marković, supruge tadašnjeg predsednika SRJ Slobodana Miloševića.
- Radonjić je u svom iskazu tvdio da je na dan ubistva Ćuruvije 11. aprila 1999. bio kod majke zbog Uskrsa. Proverom baznih stanica mobilne telefonije, međutim, utvrđeno je da je bio u Venizelosovoj ulici broj 31 (nekada Đure Đakovića), gde se nalazila centrala JUL-a. Ovo nije dovoljan dokaz da protiv Radonjića bude pokrenut postupak, ali istraga se nastavlja - kaže izvor “Blica” upoznat sa istragom ubistva Ćuruvije.
Radonjić je na mesto šefa beogradskog DB i po automatizmu pomoćnika načelnika cele Službe Državne bezbednosti došao 4. aprila 1999, sedam dana pre ubistva Ćuruvije. Mirjana Marković je desetak dana pred ubistvo na sednici Direkcije JUL-a Ćuruviju označila kao glavnog državnog neprijatelja koji je izazvao bombardovanje i poručila je da će mu “narod suditi”.
Dan posle postavljenja Radonjića za šefa beogradskog DB u “Politici ekspres” je objavljen tekst “Ćuruvija dočekao bombe”, koji je pročitan i u drugom Dnevniku RTS. Pre toga Ćuruviji je Mira Marković sredinom oktobra 1998, uputila otvorene pretnje.
Pripadnici beogradskog DB su pred sudom tvrdili da je baš Radonjić insistirao na intenzivnom praćenju Ćuruvije i da je to bila jedna od prvih njegovih naredbi izdata samo dan, dva nakon postavljenja.
Izjave da je on izdao naređenje o praćenju Ćuruvije su ranije dali Zoran Pavić, načelnik Četvrtog odeljenja Radovan Božović, načelnik Trećeg odeljenja i njegov pomoćnik Stevan Basta, kao i Cvijetin Milenković, dežurni načelnik Centra DB u vreme ubistva Ćuruvije.
Krajem 2000. objavljen je dosije DB “Ćuran” kojim se potvrđuje da je Ćuruvija praćen na dan ubistva. Početkom 2001. počela su saslušanja 27 pripadnika Devetog odeljenja beogradskog centra DB, a većina je potvrdila da je su Ćuruviju pratili 24 sata dnevno.
Jedan od pripadnika DB koji su učestvovali u samom praćenju, međutim, nije čuo naređenje za prekid praćenja, pa je video beli “golf” koji pripada beogradskom DB, ali koji nije korišćen za praćenje. Viđeni su pripadnici DB Ratko Romić i Miroslav - Miki Kurak, a kasnije su locirani u blizini mesta ubistva Ćuruvije u Svetogorskoj ulici pomoću baznih stanica mobilne telefonije.

Ostale vestiArhiva