Na početku primene Zakona o određivanju maksimalnog broja zaposlenih u lokalnoj administraciji (Službeni glasnik RS, broj 104/2009), u skladu sa članom 2. koji određuje da „ukupan broj zaposlenih na neodređeno vreme u lokalnoj administraciji ne može biti veći od četiri zaposlena na 1.000 stanovnika”, računica je pokazala da 110 opština ima višak činovnika u administraciji, a u 35 opština to nije slučaj. Za „neposlušne” opštine predviđene su i kazne, pa na svaki 0,1 promil iznad maksimalnog broja zaposlenih, transferi iz republičkog budžeta umanjuju se za jedan odsto opredeljenih mesečnih transfera u tekućoj godini. Ali, propisana sankcija je izgubila smisao, jer su iz republičke kase u protekle dve godine opštine inače dobijale manje sredstava nego što im je pripadalo, pa je svako dalje smanjenje gubilo smisao kazne.
Dakle, sve je bilo po principu „može da bude al’ ne mora da znači”.
- Mi smo za oko dvadeset ljudi obezbedili otpremnine i tako smanjili broj zaposlenih u lokalnoj administraciji. Neki od njih su otišli u penziju, a neke smo poslali na zavod za zapošljavanje. Naša tendencija je da i dalje smanjujemo broj zaposlenih, ali sada to moramo da radimo polako i sukcesivno - kaže Miroljub Sojčić gradonačelnik Vranja.
Priče da su u pojedinim opštinama samo na papiru fiktivno smanjivali broj zaposlenih niko ne potvrđuje direktno, ali nezvanično se može čuti da je toga bilo.
- Država nas je naterala dodajući nam desetine novih obaveza, a smanjujući broj zaposlenih, da za poslove čišćenja, obezbeđenja i slične angažujemo privatne firme. Čak su nam to savetovali i kao evropsku praksu - navodi Boško Ničić, gradonačelnik Zaječara, tvrdeći da su „pod pretnjama i ucenama države morali da otpuste 90 radnika gradske uprave”.
Jedan od zaključaka istraživanja „Lokalne samouprave na skeneru” je da su od 2005. godine „male stranke kupovale glasove zapošljavanjem, dok su se veće partije onima koji su ih pomagali u kampanji oduživale mestima u opštinskoj administraciji”. Baš u tom periodu se beleži da je, recimo, samo u toku jedne godine broj novouposlenih u Kruševcu bio 26, u Zrenjaninu 25, Užicu 12… A onda je sve moralo da stane 2009. i da se krene u obrnutom smeru, u smanjenje broja radno angažovanih. Epilog je da se danas, dve godine posle primene Zakona, ne zna tačan broj zaposlenih, odnosno onih koji su ostali bez posla u opštinskim administracijama.
Iako član 11. stav 2. Zakona nalaže svakoj opštini da redovno učini javnim podatke o visini zarada i broju zaposlenih, to nije tako. Isti član propisuje i obavezu Ministarstva finansija da ti podaci budu javni, ali na internet adresi Ministarstva o tome, uz pomno traženje, ni traga.
Nasumice izabranih desetak sajtova opština daju vrlo skroman rezultat, pa se može zaključiti da većina, kao uostalom i Ministarstvo finansija, ne poštuje zakon koji propisuje obavezu objavljivanja podataka o broju zaposlenih i sumi koja se izdvaja za mesečne zarade.

Kredit za otpremnine
Bilo je i slučajeva da su neki gradovi i opštine podizali komercijalni kredit radi isplate otpremnina za one koji su bili višak. To je učinio i Leskovac koji je prednjačio po znatno većem broju zaposlenih od propisanog limita.
- U Leskovcu je broj zaposlenih u lokalnoj administraciji smanjen za 333 radnika. Mi smo prva lokalna samouprava u Srbiji koja je u potpunosti sprovela Zakon. Smanjenjem broja radnika podigli smo efektivnost trenutno zaposlenih u upravama i uštedeli građanima više od 10 miliona dinara mesečno koje bismo izdvajali za zarade. Kredit od 80 miliona koji smo podigli u međuvremenu je u potpunosti vraćen, kaže Slobodan Kocić, gradonačelnik.

Ostale vestiArhiva